MOJE PONAD 44 KM NA TRASIE
MARATONU W MAINZ
Siedzę w autobusie i wracam do Polski. Nie wiem czy płakać czy się radować. Na pięć dni przed startem dostałam propozycję udziału w maratonie w Niemczech. Nie przygotowana, z ,,kulawą’’ lewą nóżką zaryzykowałam. Jeszcze w dzień wyjazdu ukruszyła mnie się ,,jedynka’’. Masakra, dwie wizyty u dentysty i ledwo na autobus zdążyłam.
Podróż przebiegła pomyślnie, mimo że trwała z 14 godzin.
Piękny Hotel Hilton, pokój z widokiem na Ren, super jedzenie, a JA z głową pełną wątpliwości.
Nic start godz.9.30 i nie ma odwrotu. Bardzo ciepło, jak na bieganie.
Pierwsze kilometry to walka z niedyspozycją mojej nogi. Myślałam:
Co JA tutaj robię? Dobra przebiegnę dychę i zobaczymy. Tak dotrwałam do półmaratonu w czasie 1.21. 46. W sumie nie czułam zmęczenia, tempo bardzo komfortowe, tylko obawy czy nóżka zechce dalej ze mną współpracować……
Ryzykuję i koniec kropka.
Na ok. 27km pojawia się meta………Zdziwienie ……Przebijam szarfę jakbym była zwyciężczynią (a przecież były przede mną trzy czarnoskóre zawodniczki). Już wiedziałam …….pomyliłam trasę a ochrona zabezpieczająca trasę mnie źle pokierowała. Stanęłam, łzy w oczach i już po maratonie.
NIE !!!!!!NIE PODDAM SIĘ !!!!!Dobiegnę do tej cholernej mety maratonu…….Zapytałam gdzie biec by wrócić na trasę i ruszyłam wściekła próbując nadrobić czas. Niestety odcinka 2km i niezaplanowanego postoju nie da się nadrobić.
Z czasem 2:52(2:53) i dystansem 44,2km wbiegłam na metę. Nikt nie rozumiał, czemu jestem zła…….
Zajęłam czwartą lokatę, a mogłam być druga lub trzecia.
Niestety nie udało się nic zmienić, mimo rozmowy z dyrektorem biegu.
Co pozytywnego z tego startu:
1.Dzisiaj, wiem że JESTEM MARATONKĄ (nadal). Ostatni raz ,,królewski dystans’’ pokonałam w 2011 r.
2. Stać mnie na bieganie na wysokim poziomie i robienie życiówek. Zdrowie, bez przygód na trasie, obóz wysokogórski i wsparcie finansowe mogą mi w tym pomóc.
3. Jestem silna psychicznie. Wiara i determinacja mogą zdziałać cuda.
To na tyle. Teraz długo wyczekiwany odpoczynek w treningu biegowym. Noga pośladek rwie na Maksa, łydki też nie najlepiej, ale apetyt wilczy.
Mam nadzieję, że teraz będzie już tylko lepiej……..
